Sneeuwballen gooien in de zon en steile bergen bek

Hopelijk heeft iedereen een geslaagde Carnaval gehad. Wij hebben er vanuit NZ een biertje op gedronken. Terwijl jullie gezellig in de kroeg bloemetjesgordijn stonden te zingen, hebben wij weer veel gezien en gedaan.

Na Akaroa te hebben verlaten reden we richting Lake Tekapo. Toen we dit kleine plaatsje binnenreden zagen we het prachtige helderblauwe meer liggen tussen de bergen. Ons tentje opgezet met uitzicht op het meer. We zijn hier twee nachten gebleven en hebben ons goed vermaakt. In het plaatsje staat een heel klein kerkje waar we een bezoek aan hebben gebracht. Ook hebben we een wandeling gemaakt van 3u die vrij steil omhoog ging. Bovenop de berg stond een café waar we onder het genot van een colaatje van het erg mooie uitzicht hebben genoten. Na deze wandeling een duik in het meer genomen. Dat was KOUD! Zo koud dat het pijn deed. Maar bikkels dat wij zijn toch een stukje gezwommen. Zodra de avond viel was ten eerste de zonsondergang die op de bergen scheen heel mooi en daarna de sterrenhemel die volgde was overweldigend. Nog nooit zoveel sterren gezien! We zouden het liefst onder de sterrenhemel slapen maar daar was het helaas te koud voor.

Na Lake Tekapo reden we naar Mount Cook, vernoemd naar de ontdekkingsreiziger Captain Cook. Dit is met bijna 3800 m de hoogste berg van NZ. De weg ernaartoe keken we alweer onze ogen uit. We reden langs, alweer, een ontzettend blauw meer en aan het eind daarvan zagen we de besneeuwde bergtoppen van Mount Cook en andere bergen liggen. Het leek net een schilderij. De gehele verdere route zat Laura, inmiddels omgedoopt tot foto chinees, veel foto´s te maken omdat de omgeving zo mooi was. Die dag hebben we een wandeling gemaakt naar de Hooker Lake. De route liep langs de besneeuwde bergtoppen en over 3 hangbruggen die boven de rivier hingen. In de Hooker Lake zelf lagen nog ijsrotsen, terwijl het die dag boven de 20 graden was. Een hele bijzondere en mooie wandeling. De dag erna hebben we een wandeling gemaakt naar de Mueller Hut van 6u. Dat betekende dat we een 1 km steile berg op moesten klimmen. Eerst 2200 treden en daarna de andere helft over losliggende rotsen en oppassen dat we niet uitgleden. Dat was dus zweten aangezien de zon ook stond te branden. Maar eenmaal aangekomen zaten we tussen de besneeuwde bergen en moesten we stukjes over de sneeuw/ijs lopen. Nog een sneeuwballetje gegooid en toen weer dezelfde route naar beneden. De volgende dag voelden we onze kuitjes wel. De laatste dag nog wat korte wandelingen gemaakt naar de Tasman River waar ook ijsrotsen in lagen.

Na de prachtige omgeving van Mount Cook te hebben verlaten, reden we naar het kleine plaatsje Oamaru. Daar stonden we op een camping waar elke avond pinguïns aan land komen. Een aantal pinguïns rustten dan onder de keuken van de camping. Het was heel leuk ze zo rond te kunnen zien lopen! Het plaatsje Oamaru is een van de weinige plekken in NZ waar nog veel oude gebouwen bij elkaar te vinden zijn (2e helft 19e eeuw). Omdat we hier op een zondag waren was er van alles te doen. Een boerenmarkt, oude rommelwinkeltjes waar we rond konden kijken en het hoogtepunt (vooral voor Tim) er reed een oude stoomrein uit 1924. Voor een leuk prijsje kon je dan 3,4 km return met de stoomtrein mee. Dat was leuk.

Diezelfde dag reden we door naar de stad Dunedin (terwijl in Oeteldonk carnaval volop aan de gang was). Een echte studentenstad en er hing een gezellige sfeer. De auto werd wel flink aan het werk gezet want door de stad heen liggen veel steile heuvels. De steilste straat van de wereld ligt ook in deze stad. En het was ook echt steil! Er stonden huizen langs deze straat en het contrast tussen rechte huis en steile straat was heel groot. In Dunedin zijn we 3 nachten gebleven in een erg gezellig huiselijk hostel. We hebben door de stad geslenterd en een aantal kerken bezocht (onze oude Sint-Jan blijft toch wel mooier) en een mooi oud station.
Ook hebben we een bezoek gebracht aan een Royal Albatross centrum wat op een schiereiland van Dunedin ligt. Royal Albatrossen lijken op meeuwen maar dan veel groter. De spanwijdte van de vleugels is 3 meter! Heel mooi om deze vogels te zien vliegen. Ze zweven eigenlijk meer over de wind. Deze plek is ook de enige plek op de wereld waar de Royal Albatrossen aan land komen om te broeden. Verder leven ze op zee. De eerste 5 jaar zetten ze überhaupt geen poot op land. Wij hebben 7 Royal Albatrossen op hun nest kunnen zien zitten terwijl er een kuiken onder hun kont vandaan wilde kruipen. Enorme beesten. Op een strandje bij het centrum lagen en zwommen ook veel zeehonden. We konden weer heel dichtbij komen.
Wat ook een mooie plek was, was Tunnel Beach. Een soort rots wat nog voor een gedeelte aan het vaste land lag (zie foto’s voor een betere omschrijving ;)). Er liep hier een trap door een tunnel naar het strand. Een hele mooie plek en erg rustig want niet veel toeristen kennen deze plek.

Surat Bay was onze volgende bestemming. Een mini plaatsje gelegen aan de zuid oost kust van NZ. Het bijzondere aan het hostel waar we verbleven was dat we vanuit onze kamer zeeleeuwen over het strand konden zien lopen. Toen we net aankwamen, kwam er een jongen met kano uit het water en zei dat de zeeleeuwen heel dicht bij zijn kano zwommen. Dus wij meteen een kano gepakt en het water in. Helaas geen zeeleeuw. Ze lagen te slapen op het strand. In de avond naar ze toe gelopen. Wat zijn die beesten groot! De mannetjes lijken net beren als ze over het strand lopen. Met de omgeving erbij en de ondergaande zon gaf het een prachtig plaatje. Ook omdat we de enige op het strand waren. De ochtend erna nog een keer naar ze toegelopen. Dat was leuk omdat ze toen veel actiever waren. Wel goed afstand houden want je wilt geen ruzie met ze krijgen.

Vervolgens zijn we via de mooie zuidkust doorgereden naar Invercargill. Er is hier helemaal niks te doen. Dus tijd voor een wasje en het lezen van een boek. Het enige spannende wat we hier hebben meegemaakt was dat er een muis in onze kamer zat. Die zat lekker van ons brood te eten. Vanuit Invercargill zijn we naar Bluff gereden wat er 20 km vandaan ligt. Bluff is het bijna zuidelijkste puntje van het zuidelijk eiland van NZ. 2 maanden geleden stonden we nog op het noordelijkste puntje. De tijd gaat snel. Omdat het hard begon te regenen snel een foto gemaakt van het bordje en toen op weg naar Te Anau. Uitvalsbasis voor de Milford Sound. Dit is ook de plek waar we op dit moment zijn en om alvast wat te verklappen voor het volgende blog: Het is hier prachtig!!!