Laatste weken in Nieuw-Zeeland

We lieten het mooie blauwe Lake Wanaka achter ons om naar de toeristische gletsjers te rijden, de Fox en Franz Josef gletsjers. De route hiernaartoe liep door een heel mooi landschap (Haast Pass) met veel gebergte. Doordat het hard regende zagen we overal in de bergen en langs de weg watervallen naar beneden komen. Dat was heel mooi! Een route waarbij we weer onze ogen uitkeken.

Aangekomen bij de Fox gletsjer moesten we nog een kwartiertje door een vallei lopen om zo dicht mogelijk bij de gletsjer te komen. Helaas konden we helemaal niet ver komen omdat het gevaarlijk zou zijn. We konden alleen in de verte de bovenkant van de gletsjer zien. Dat viel een beetje tegen. Net zoals veel andere gletsjers op de wereld zijn ook deze gletsjers in de afgelopen jaren flink terug getrokken.
Vervolgens reden we door naar het plaatsje Franz Josef waar we een hostel hadden geboekt voor 2 nachten. De volgende dag brachten we een bezoek aan de Franz Josef gletsjer die heel mooi gelegen ligt in een vallei waarbij er ook weer veel watervallen de bergen afstromen. Gelukkig konden we bij deze gletsjer een stuk dichterbij komen. Maar het was natuurlijk nog leuker om er op te kunnen staan. Dus hadden we een helikopter vlucht geboekt (met leuke piloot erbij)! Het duurde maar 20 minuten maar het was ontzettend gaaf! De helikopter vloog door de vallei over de gletsjer heen en landde ook op de gletsjer zodat wij eroverheen konden lopen. De witte sneeuw zag er ontzettend mooi uit met de blauwe lucht op de achtergrond. Het was heel bijzonder om dit zo te ervaren. Op de terugweg konden we voorin de helikopter zitten en vlogen we langs de bergen. Heel mooi!

De dag erna gingen we in de buurt van de Fox gletsjer een 2-daagse wandeling doen. Dat betekende dat we alle overnachtingsspullen mee moesten nemen plus eten op onze rug terwijl we 18 km moesten lopen naar de hut. Best afzien maarrrr het was het wel waard. De route liep langs een rivier, over stenen en kleine beekjes, door de bossen en natuurlijk heuvel op en af. Het was ook erg mooi dat we af en toe de rivier over moesten steken via een (stiekem beetje enge) hangbrug waarbij we de rivier onder onze voeten zagen stromen terwijl de brug heen en weer zwiepte. We hebben het overleefd. 5 uur later kwamen we moe aan in de Welcome flat hut waar we zouden overnachten met nog een aantal andere wandelaars. Deze hut lag heel mooi gelegen in een vallei. Het bijzondere aan deze hut was dat er natuurlijke heet water bronnen bij lagen waar we in konden zitten. Dat was heerlijk warm voor de spiertjes en met het uitzicht erbij was het puur genieten! De hut had geen elektriciteit dus zodra het donker werd (rond 20.30u) gingen de meeste mensen al naar bed. Wij hebben nog gezellig met een Amerikaans stel onder kaarslicht zitten kletsen.

De volgende ochtend scheen de zon en was het heel bijzonder om zo tussen de bergen wakker te worden. We zijn nog een stukje verder gelopen waarbij de natuur nog mooier werd. Besneeuwde bergtoppen, de rivier en dat we helemaal niemand tegenkwamen maakte het heel bijzonder. Vervolgens weer dezelfde 18 km teruggelopen naar de auto en toen doorgereden naar het stadje Hokitika. Daar konden we in de avond, gewoon helemaal gratis, gloeiwormen bewonderen. Het leek net een wand vol met sterren.

De volgende dag doorgereden naar Greymouth, grootste stad van de westkust, waarbij het hoogtepunt een bierproeverijtje was bij een Nieuw-Zeelandse bierbrouwerij (Monteith’s). Lekker zes verschillende biertjes op en in de avond genoten van een hele mooie zonsondergang.
Vanuit Greymouth reden we naar Arthurs pass. Een autoroute van de west- naar de oostkust die wederom door een hele mooie omgeving liep, het Arthurs pass National park. Op deze route een klein hostel gevonden die we maar met 1 iemand anders hoefde te delen. In deze omgeving een wandeling naar een mooie waterval gelopen en een wandeling van 13 km een berg op. Vanaf hier hadden we erg mooi uitzicht over het Arthurs pass nationaal park en de vallei eromheen.
Omdat we toch nog wat meer wilde zien van de westkust zijn we weer dezelfde route teruggereden naar het kleine plaatsje Punakaiki.

Dit plaatsje staat bekend om de Pancake Rocks. De beste omschrijving is dat het rotsen zijn gelegen in het water die op opgestapelde pannenkoeken lijken. Maar dan wel wat mooier hoor. Er waren hier ook blowholes. De ruige zee duwde de golven tegen de rotsen en door deze kracht werd lucht naar boven geschoten door de spleten die in de rotsen zaten. Dit was apart om te zien. Het was ook heel bijzonder dat dit beide in een jungle achtige natuur lag. Heel wat anders dan wat we tot nu toe gezien hadden van Nieuw-Zeeland. De dag erna hebben we ook een mooie wandeling van een aantal uur door deze omgeving gelopen.

Na Punakaiki besloten we dat we nog tijd hadden om naar Farewell Spit te gaan (meest noordelijke puntje aan de westkust). Farewell Spit is een lange en smalle zandbank van ongeveer 25 km waarbij op het eind een vuurtoren staat. Een aantal weken geleden kwam dit nog in het NOS journaal voorbij omdat er hier honderden Pilot Whales aan waren gespoeld. We konden helaas niet naar de vuurtoren omdat dat alleen mogelijk was met een toer (die veel te duur was) dus gingen we zelf er een eindje overheen wandelen. Het was een mooie omgeving en na de wandeling onder het genot van een drankje nog genoten van het uitzicht op de spit. Vervolgens nog doorgereden naar het mooiste strand van Nieuw-Zeeland (onze mening), Whararaki beach. Een heel breed strand gelegen tussen rotsen en duinen. Ook liggen er rotsen in de zee wat de speeltuin is voor kleine zeehondjes. Echt een mooie omgeving!
Na de wandeling doorgereden naar Nelson waarbij we nog een stop hadden gemaakt bij de Te Waikoropupu springs. Dit is een soort meertje waarbij het water mega helder is. Na een meer in Antarctica is dit het meest heldere meer ooit gemeten. We konden de waterplanten, vissen en stromingen heel duidelijk zien. We wilden er heeel graag in duiken maar dat was verboden.

Vanuit Nelson gingen we weer een wandeling doen met overnachting bij de Nelson Lakes. Het was maar een korte wandeling maar we wilden graag een keer in een berghutje slapen. Dus na 2u flink steil klimmen kwamen we al in het hutje aan. Één ruimte met een tafel en plaats voor 14 matrasjes. Het lag heel mooi op bijna de rand van de berg net tussen de bomen op 1290m hoogte. Spullen neergezet en toen zijn we nog wat verder een andere berg omhoog gelopen zodat we nog heel mooi uitzicht hadden. We deelden het hutje met 4 vrouwen uit Amerika. Met hen hebben we een hele gezellige avond gehad. Het was wat moeilijk in slaap komen doordat we de muizen buiten het hutje rond hoorde lopen. Gelukkig zijn ze niet binnengekomen en hebben we nog redelijk kunnen slapen (het flesje rode wijn tijdens het eten zal ook wel geholpen hebben :P). De volgende ochtend nog lang zal ze leven gezongen voor 1 van de Amerikaanse vrouwen (vooral het hoeraaa gedeelte vonden ze erg leuk). Ook foto’s genomen van de Kea’s (Nieuw-Zeelandse vogels) die er rondvlogen en van de opkomende zon schijnend op de prachtige omgeving. Binnen een uurtje waren we alweer bij de auto zijn we doorgereden naar het kleine plaatsje Havelock gelegen in de Marlborough sounds.

Dit is de mooie omgeving waar de ferry doorheen vaart van het noorder- naar het zuidereiland. De volgende dag hebben we een wandeling gemaakt naar een mooie baai in deze omgeving. Het blijft ons verbazen hoe blauw de zee hier is. Na deze wandeling doorgereden naar Picton om daar de dag erna alweer met de ferry naar het noordereiland te varen. Wat hebben wij genoten van het ongelofelijk mooie zuidereiland!!

Aangekomen op het noordereiland, na weer een mooi ferrytochtje, moesten we best wennen aan de vele auto’s en drukte. Het zuidereiland was echt rustig. Vervolgens voor de laatste keer ons tentje opgezet en met warme kruikjes en vele lagen kleding in slaap gevallen.

Doorgereden naar New Plymouth (westkust) waar in een hele vlakke omgeving een vulkaan staat die wij graag wilden beklimmen. Ook wilden we hier proberen onze auto te verkopen. Door het slechte weer is het niet gelukt om de vulkaan te beklimmen maar onze auto is gelukkig een aantal dagen later wel verkocht! Zaten we ineens zonder onze trouwe en fijne Nissan Sunny. We misten hem de dag erna al direct omdat we toen met de bus naar Auckland moesten. Een rit van 7 uur wat geen pretje was.

En toen waren we weer in Auckland, waar het 3,5 maand geleden allemaal begon. De tijd is voorbij gevlogen!! In Auckland zijn we nog met de ferry naar Rongitoto Island geweest, een vulkanisch eiland gelegen net voor de kust van Auckland. De vulkaan beklommen waarbij we mooi uitzicht hadden over de stad. Ook nog een bezoek gebracht, met de ferry, aan Devonport. Een leuk plaatsje waarbij we Mount Victoria en North Head op zijn gelopen. Twee heuvels die jaren geleden ontstaan zijn door vulkanische activiteiten. Op onze laatste avond hebben we, als afscheid, een drankje gedronken in de Skytower waarbij we uitzicht hadden over de stad met al zijn lampjes.
Wat hebben wij genoten van dit prachtige land en we gaan het missen. Maar nu hebben we veel zin in weer een nieuw avontuur: twee weken Thailand!