Avonturen in Fiordland & Mount Aspiring park

Door de stortregen kwamen we aan in Te Anau wat de uitvalsbasis is voor de Milford Sound en vele mooie wandelingen. Een Koreaanse jongen, die we in Wellington hadden ontmoet, raadde ons deze plek aan. Over hoe hij het had omschreven, een leuk klein plaatsje, dachten wij op een bijzondere plek aan te komen waar weinig toeristen komen. Niks was minder waar. Bussen Chinezen werden hier afgeleverd en het kleine plaatsje zat vol met toeristen.

De Milford Sound (een fjord) is één van de mooiste plekken van Nieuw-Zeeland. De weersverwachting voor de komende 3 dagen waren erg goed en daarom besloten we om de volgende dag direct door te rijden naar Milford Sound. Vanaf Te Anau is het een mooie route van bijna 2 uur. De weg kronkelt door/langs bergen, valleien, meren en beken. In Milford Sound stonden veel boten klaar om heel veel toeristen een rondtochtje te bezorgen. Het weer was schitterend waardoor de bergen langs het water er schitterend uit zagen. Vele watervallen stroomden langs de bergen in de fjord wat er soms uit zag als een sprookje. Ook zwommen er zeehonden in het water en waren ze zich lekker aan het opwarmen op een rots. Na het boottochtje hadden we besloten om hier in de omgeving te kamperen omdat het zo mooi is. In de buurt hadden we een primitieve camping gevonden bij een meer, genaamd Lake Gun, midden in de bossen. De enige faciliteiten waren chemische toiletten en een picknick tafel. Nadat de tent was opgezet, hadden we nog tijd om een wandeling te maken naar Lake Marian. Dit meer ligt op hoogte tussen de bergen en daarom moesten we nog even goed klimmen om er te komen. De klim was zeker de moeite waard want het was een schitterend en rustgevend meer. Even gerelaxt, genoten van de omgeving, met de voetjes in het water om af te koelen en toen weer terug. ’s Avonds hadden we bij de camping aan Lake Gun lekker wraps gegeten en een gekoeld biertje uit het meer gedronken toen het langzaam donker werd.

De volgende dag zijn we naar de Key Summit gelopen. Dit was ook een stevige klim en op de top hadden we mooi uitzicht over het landschap in de buurt van Milford Sound. Ook konden we in de verte Lake Marian zien liggen en toen beseften we pas hoe bijzonder het meer ligt, hoog tussen de bergtoppen. We hoorde van een gids dat het meer op 800 meter ligt en in de winter dicht vriest. Nadat we de Key Summit hadden afgedaald, gingen we weer terug naar Lake te Anau. Onderweg nog bij een paar mooie punten gestopt zoals de Mirror Lakes waar we de bergen en wolken in gereflecteerd zagen.

Vanuit Te Anau zijn we ook naar Manapouri gereden om daar een halve dag wandeling te doen door de bossen naar een ander uitkijkpunt over Lake Manapouri en de bergen erachter. Om aan de wandeling te beginnen moesten we eerst met een speedbootje naar de overkant van de rivier gebracht worden. Het was een overtochtje van niks en achteraf gezien, hadden we het kunnen zwemmen als we geen spullen bij ons hadden gehad. Het tochtje was namelijk 20 dollar. Tijdens de wandeling hoorden we dat sommige mensen zelfs 25 en 30 dollars hadden betaald wat voor een grappige situatie zorgde. Nadat we deze wandeling ook hadden gelopen, hadden we besloten om de dag erna even lekker helemaal niets te doen en een rustdag in te lassen.

De rustdag hadden we ook echt nodig, helemaal omdat we dag erna een wandeling hadden gemaakt van 35 km waarbij we meer dan 1000 meter hadden geklommen. In eerste instantie wilde we alleen naar de Luxmore hut lopen wat onderdeel is van de zeer populaire Kepler Track. De wandeling naar de hut verliep zo goed, dat we besloten hadden om door te lopen naar Mount Luxmore. Het weer was ook perfect met een strak blauwe hemel. Het hele stuk boven de boomgrens naar Mount Luxmore konden we genieten van het mooie uitzicht over de bergen en Lake Te Anau. Helemaal op Mount Luxmore konden we zo ver kijken dat we vele andere bergtoppen konden zien. Het laatste uurtje van de wandeling was wel even doorbijten want we voelde onze spieren flink. We hadden geen puf meer om zelf te koken en we vonden het wel verdiend om even in een gezellige pub hamburger met frietjes te eten .

De dag na de grote wandeling reden van Te Anau naar het bekende Queenstown. Queenstown ligt, net als vele andere Nieuw-Zeelandse binnenlandse plaatsen, aan een groot meer en het staat bekend als adrenaline hoofdstad van Nieuw-Zeeland. Ook hier komen veel toeristen op af en het stadje staat vol met dure winkels en accommodaties. Het weer was niet zo best toen wij in Queenstown waren en daardoor is 1 dag benoem waardig toen het wel mooi weer was. Op die dag gingen we eerst naar de Nevis Vallei om daar de grootste Swing van de wereld te doen. Samen werden wij aan een slingertouw vastgemaakt en vervolgens losgelaten. De eerste 60 meter naar beneden was een vrije val en daarna werden we van links naar rechts geslingerd door de vallei. In de Nevis vallei kon ook 1 van de hogere bungeejump ter wereld gedaan worden en dat leek Tim ook nog wel wat. Op een hoogte van 143 meter hing een vrij grote cabine boven de vallei. Met een eng kabelbaantje kwamen we in de cabine. Toen het touw om Tim’s voeten werd gebonden, vond hij het erg spannend worden. Hij dacht; waarom doe ik dit? Maar uiteindelijk met een schreeuw van angst dapper het diepe ravijn in gesprongen. De wereld kwam voor 7 seconden heel snel op hem af. Wat was het eng, maar toch wel heel gaaf om het gedaan te hebben.

In de middag nadat wij een beetje bij waren gekomen van alle spanningen gingen we de wereld beroemde Ferg burger eten. In de avond staat er een rij van een uur voor de hamburgertent, alsof er gratis hamburgers worden uitgedeeld. De hamburger was erg lekker (helemaal om de spanningen weg te eten) maar het was niet een bijzonder goede burger.

Met volle buik gingen wij de tweede activiteit van de dag doen, namelijk met een jet boot (in Nieuw Zeeland uitgevonden) over de Shotover River in de Skipper Valley scheuren. Met een busje duurde het ruim een uur om bij de rivier te komen. Een groot gedeelte van de rit reed de chauffeur/gids over een gevaarlijke grindweg waar je alleen mag rijden als je een speciaal rijbewijs hebt. Ter gelijker tijd vertelde hij op een grappige manier van alles over de vallei. Op de terug weg stopte de chauffeur uit het niets bij een lam en pakte snel het lam op, wat er grappig uit zag. De vallei was erg mooi vanwege de mooie bergen en ongerepte natuur. Eenmaal bij de jet boot aangekomen begon de adrenaline weer! Met 80 km per uur scheurde de boot over de rivier heen en vaarde het heel dicht langs de rotsen. Elke keer ging het goed maar het leek erop of de boot met volle vaart de rotsen gingen raken. Om de zoveel tijd liet de kapitein de boot 360 graden spinnen zodat iedereen alle kanten werd opgeschud.

Na Queenstown reden we door naar Wanaka. Ook dit plaatsje ligt aan een mooi meer en tussen de bergen. Op dag van aankomst was het weer goed en hadden we besloten om snel een wandeling te doen. Deze wandeling deden we bij Diamond Lake en toen we de berg verder opliepen hadden we schitterend uitzicht op alles namelijk, Wanaka, Lake Wanaka, vele schiereilanden in Lake Wanaka, besneeuwde bergtoppen van Mt Aspi ring National park en op een rivier die in Lake Wanaka uitmondt.

De volgende dag gingen we ook weer een loopje doen namelijk naar de Rob Roy Glacier. Vanuit Wanaka is de weg ongeveer 30 km onverhard om naar het begin van de wandeling te komen. Omdat onze oude mooie auto niet zo geschikt is om ermee te rijden over onverharde wegen hadden we besloten om maar eens een keertje te liften, want dat wordt hier in Nieuw Zeeland heeeel veel gedaan. Ook bij ons ging het makkelijk want op de heenweg werden we binnen 10 minuten opgepikt door 2 dames uit Colorado en de terugweg werden we al binnen een minuut opgepikt door een stel uit Frankrijk. Overigens was de wandeling naar de gletsjer erg mooi en eigenlijk is de Rob Roy gletsjer de mooiste van Nieuw-Zeeland.

Tijdens onze laatste dag in Wanaka zijn we nog naar Puzzle World gegaan voor de afwisseling. Hier hebben we de uitgang gevonden in een groot doolhof en waren er verschillende illusiekamers. Leuk voor iedereen. Vooral een illusie kamer was interessant omdat alles van de kamer onder een hoek was gebouwd zonder dat je van buiten de kamer iets kan zien. Hierdoor lijkt het net of de richting van de zwaartekracht niet klopt als je water van een fonteintje naar beneden ziet stromen.